พ่อแม่รังแกฉัน

คือเราเป็นคนร่าเริงนะคะ อยู่โรงเรียนก็จะเป็นอีกแบบ อีกแบบที่ว่านี่คือไม่ใช่ก้าวร้าวนะคะ แต่อยู่รร.เราจะร่าเริง หัวเราะบ่อยมากๆแต่พอกลับมาอยู่บ้าน เราจะเป็นอีกคนนึง เรากับคนที่บ้านไม่ค่อยพูดหรือคุยกันค

ฉันเป็นหลานถูกเลี้ยงดูมาพร้อมกับอีกคนที่เป็นลูกแท้ ๆ ของยาย เราสองคนเกิดมาไล่เลี่ยกันฉันเกิดก่อน 2 เดือน มีหลายครั้งที่ทำให้ฉันน้อยใจแต่ฉันก็พยายามคิดว่าเราไม่ควรคิดที่จะอิจฉาอะไรแบบนั้นเพราะเราเป็นได

คือเรางงกับตัวเองมากเลยค่ะคือตอนแรกเราไปโรงเรียนก็ร่าเริงปกติแต่พอสักพักจะเริ่มซึมแบบไม่ขำกับมุกเพื่อนเหมือนตอนแรกไม่อยากไปอยู่รวมกับเพื่อนอยากนั่งโง่ๆอยู่คนเดียวแต่พอกลับบ้านเราก็กลับมาเป็นปกตินะคะ อ

คือ ดิฉันมีลูกสาว ปกติลูกสาวจะเป็นคนที่สดใสร่าเริง น่ารัก พูดเก่ง ตั้งเเต่ขึ้น ม.4 ของลูกสาว ลูกสาวเปลี่ยนไป คือ เหมือนมีอะไรในใจ เงียบ เก็บตัว ไม่สดใส ไม่ร่าเริง ปกติเขาจะชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี่ เเ

สวัสดีค่ะ ฉันมีเรื่องเล่าในอดีตที่จะมาเล่าให้ฟังฉันอยากให้ทุกคนฟังนะ นามสมมุติฉันชื่อรีน ย้อนกลับไปเมื่อ17 ​ปีที่แล้วฉันอยู่ที่ต่างจังหวัด เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักแต่เป็นหญิงสาวที่ขี้เกียจมากๆ ไม่

อยากจะถามหลายๆคนว่า เวลาพูดคุยกับคนอื่นๆ คำที่ใช้เรียกแทนตัวเองมักจะใช้คำว่า "ผม เรา ฉัน" กัน แต่การเรียกตัวเองด้วยชื่อของเราเองมันให้ความรู้สึกแบบไหนกันหรอครับ เวลาคู่สนทนาเรียกตัวเองด้วยชื

สวัสดีค่ะก่อนอื่น ฉันอยากจะบอกว่ามันเป็นครั้งแรกของการเขียนกระทู้ของฉันเลย มันเป็นความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบอกคนในครอบครัวหรือคนใกล้ตัวได้เลย มันอาจจะน้ำเน่าสำหรับใครบางคนหรือมันอาจจะทำให้ใครบางคนลุกขึ

คือตอนนี้ตัวของเราอยู่ม.6 กำลังจะขึ้นมหาลัย ต้องบอกก่อนว่าตัวเราคือเด็กกิจกรรมด้านความบันเทิงกับวิชาการ เป็นเด็กที่ไม่เก่งเรื่องกีฬาเลยนะคะ เวลสมีงานร้องเพลง เต้น แข่งด้านภาษาหรือด้านอะไรเทือกๆนี้เราจ

สวัสดีค่ะพ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอาปู่ย่าตายาย 🙏 คนที่ผ่านมาเจอกระทู้ของเค้าทางนี้มีนามว่า น้ำฝน นะคะตอนนี้ 16 ขวบแล้ววอาศัยอยู่จังหวัดอุบลราชธานี สภาพอากาศไม่ค่อยดีเบยTTแต่ยังโอเคอยู่นะะ วันนี้จะมาเล่า

ใครๆก็มักจะพูดว่า พ่อแม่ คือ พระในบ้าน แต่ทำไมเรารู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่อยากอยู่บ้านเพราะมีแม่ที่มีคำพูดที่ไม่อยากจะไปอยู่ใกล้ด้วย ตั้งแต่จำความได้ แม่ไม่เคยเอ่ยปากชมเราเลย ไม่ว่าจะเราทำดีแค่ไหนก็ตาม